Day 1Broke and on the move
We vertrekken 's morgens richting Kyrgyzische grens. We worden door onze host afgezet aan de grote highway van Khujand. Deze weg gaat rechtstreeks naar de grens, en ondanks het feit dat het zondag en morgen de grote feestdag Navruz (nieuwjaar) is, worden we snel opgepikt door een vriendelijk koppeltje dat richting Almaty trekt. We hebben geen geld, soumoni, meer op zak en hebben besloten al hitchhikend de grens over te gaan (Kristine, Andrii en ik). We rijden tussen een meer en de Oezbeekse grens en eindigen in Isfara, enkele km van de grens. Daar parkeert het koppel hun auto en gaan ze met een taxi de grens over. Alsof ons meepakken tot hier al niet vriendelijk genoeg is, besluit het koppel onze taxi tot Batken te betalen, het eerste stadje over de grens, 20km verderop. De grens is belachelijk eenvoudig, we worden zeker niet meer gecontroleerd als een provincie-grenspostje. Nog voor de middag zijn we al op onze bestemming, we besluiten dus nog verder te trekken richting Osh. Hiervoor stappen we 1,5km en beginnen we aan onze picknick, brood van onze host dat ons hoort te beschermen, nog een appel, koekjes, nootjes en een ice tea die we hebben gekregen inruil voor een foto met backpackende vreemdelingen... We krijgen hierna nog een korte lift, dan een redelijke tocht in een Niva (Kristine dolgelukkig, hoe krap het ding met ons 3, een generator en onze backpacks ook is) om dan opgepikt te worden door een mashroutka die ons gratis naar Osh wil brengen. De laatste geeft ons als een pakketje af aan een laatste gratis mashroutka. Bestemming bereikt. 370 km verder, grens gepasseerd = €0 . |
Day 2Gelukkig nieuwjaar
Osh is een mooie stad met bergen midden in het centrum van de stad. We hebben net een nachtje gespendeerd in het appartement van drie jonge dames, samen met een Chinees waaraan we onze overige Oezbeekse som verpatsen. Hij heeft lang haar en lange nagels die ons lichtjes de kriebels geven. Andrii is in een bezorgde gemoedstoestand en is voordurend met zijn gsm bezig om een nieuwe host voor vanavond te vinden. Dit blijkt ook nodig omdat we met te veel waren vorige nacht en enkel de Chinees mag blijven. Wij rustig genietend van de stad, zorgenloos. Wat is het ergste dat ons kan overkomen? Dat we een hostel moeten betalen... We besluiten rond 18u te bellen naar het nummer dat we eerder vandaag krijgen van een mannetje. Een appartement met goede wifi voor 900som voor ons 3 (€11). We vieren Navruz dan ook met spaghetti, bier en wifi. Happy Navruz, gelukkig perzisch nieuwjaar! |
Day 311 auto's verder
Opstaan is niet onze eenvoudigste opgave.. We treuzelen dan ook. Ontbijten uitgebreid, maar ongeloofelijk lekker. De tomatensaus van gisteren met eieren gemend, brood en chocolat. Luisteren muziek en zijn behoorlijk goed geluimd vandaag! We hebben zin om te beginnen liften richting Bishkek. En hopen een 300km verder op te overnachten. Kristine en ik stoppen de ene na de andere auto en laten de babbel aan Andrii over. We stoppen wel zeker 40 auto's in totaal en geraken met mondjes maat vooruit. Onze route is bezaaid met dorpjes, ondanks het grote aanbod is ons record in afstand maar een magere 55km per rit, op de laatste na. 11 auto's verder zijn we in Karakul. En halen we alsnog onze afstand, blij dat we niet Andrii's plan gevolgd hebben om maar tot Jalal-Abad te gaan. We overnachten bij een gezin in een huis dat aan de rand van de weg ligt en zo vriendelijk is ons zomaar in huis te nemen. We koken de vereenvoudige variant van Spaghetti met tomatenpuree bij gebrek aan tomatensaus. Een maaltijd van 105som, ofwel €1,29 voor ons 3. We zijn namelijk opnieuw platzak. Na het eten roept de host Belgia! En wijst naar zijn tv. Waarbij we het nieuws van de terroristische aanslagen in Brussel te weten komen. |
Day 4Autostop deel2
We vertrekken opnieuw met volle moed en goesting om nog een 388km af te leggen naar Bishkek. We hebben nog 68som over, daar kunnen we 2 broden en een fles water mee kopen. Ook vandaag kost het weinig moeite auto's te stoppen, al zijn ze wat schaarser. We zijn dan wel met 3 toch neemt het ons hoogstens 10min actief met de vinger zwaaien om opgepikt te worden. Voor Andrii is het eenvoudiger met ons erbij dan op zijn eentje. Ons vierde vervoersmiddel is een truck die naar Bishkek gaat, handig en comfortabel. We vieren Kristine haar verjaardag met een Amerikaanse film met Morgan Freeman, Londen has fallen, zonder subtitles en gedubd in het Russisch. Maar een actie-film is altijd verstaanbaar. |
Day 5To Issyk Köl lake and back
Issyk Köl lake ligt 280km van Bishkek en we willen dat zeker nog bezoeken. Dus al liftend een geplande 3-daagse. Voorwaarde is vroeg opstaan maar aangezien we notoire snoozers zijn is dat allemaal relatief en zijn om 9.30-10u goed en wel op weg. Een mashrutka naar de rand van de stad en we kunnen weer beginnen liften. Dat verloopt zeer vlot waardoor we verder raken dan gedacht. Het meer is nl gigantisch groot, het is omringd door het ene dorpje na het andere en we zijn tot halfweg geraakt. We spelen zelfs even met de gedachte om volledig rond het meer te reizen. Maar omdat naarmate het later wordt, het verkeer schaarser wordt, lukt dat niet echt. We besluiten aan beide zijden van de weg te liften waarbij we belanden in een auto die volledig terug naar Bishkek rijdt. |
Day 6Money comes to us
Vandaag 3 missies, een camera-lens laten maken, naar Turkish airlines voor informatie over Kristine's vlucht naar ontploft Zaventem en de Oekrainse ambassade voor documenten van Andrii. Blut als we zijn, onze laatste 4 som gisteren gespendeerd aan een mashroetka die eigenlijk 30 som kost (lieve mensen), wordt het dus een lange wandeling. Bishkek is GROOT. Bijkomend moeten we op tijd terug zijn voor onze Banya, een Russische sauna. In poging Andrii's lange benen te volgen, struikelt Kristine over een rood Monopoly-briefje, dat 20 som waard blijkt te zijn, Niet alleen eten komt ons tegemoed, maar nu ook geld. Een 25 eurocent, we kunnen weer brood kopen. Na onze deugd doende sauna besluiten we toch eens op restaurant te gaan en geld te spenderen. Bella Italia! |
Day 7Vuurtje stook
Vandaag gaan we naar de mautaajns zoals Andrii het uitspreekt, ofwel de bergen. Maar een 26 km verder op, we gaan dus opnieuw autostop doen. Dat gaat ons eigenlijk zo vlot af dat het meer comfortabel en even eenvoudig is als het nemen van een Mashrutka. We doen een stevige wandeling in een idyllische plek. Om dan een vuurtje te maken en onze worstjes en brood lekker te bbq'n. Op de terugkeer steken we ons hand uit en stappen in de auto en zijn we snel weer in Bishkek. |
Day 8Kilo's kwijt
Vandaag een dood saaie administratie dag, Kristine regelt haar herboeking en ik vanalles en nog wat voor mijn verdere reis op mijn eentje. Morgen, of eerder deze nacht, naar Kathmandu vliegen. Nepal here I come! Helemaal alleen. Maar eerst eens kijken of ik geen spullen met Kristine kan mee geven. Mijn warme kleren voor Astana's -25 graden zijn niet meer nodig. En mijn rugzakgewicht mag wat naar beneden, want het brooddieet van de afgelopen weken heeft ook wat met mijn lichaamsgewicht gedaan. |