Beter voorbereid dan de vorige keer: eten gekocht, drinken gekocht en goed op tijd met tandenborstel in de handbagage komen we aan in het station Almaty 2. De trein is er al. We moeten naar wagon 21. Wagon 1, wagon 2, wagon 3, wagon 7, PectopaH (restaurant – ver weg van wagon 21), wagon 8, wagon 9,…….., einde perron, wagon 18, wisselspoor, wagon 20, wagon 21!
De wagon is een oude afgedankte Sovjet wagon, de bedden zijn al ingezakt of hangen scheef. Bed 18 en 20 zijn snel gevonden, beide bovenaan en zoals gewoonlijk een 60cm breed, zonder rol beugel als bescherming tegen het naar beneden vallen bij een noodstop. Het is nog licht en de wagon is leeg, de bagage gedropt, nog tijd voor wat foto’s en een babbeltje met de Provodniks, waar we vandaan komen, welke taal we spreken, wat we in Kazachstan doen... De jongste van de 2 doet een eerste huwelijksaanzoek. Bij het terugkeren naar onze plaatsen zit er een ouder vrouwtje onder onze bedden. We zetten ons tegenover haar, ze heeft een schalkse, schattige en smakelijke glimlach. Al schuifelend op de bank geeft ze de indruk dat ze zeer geintereerd is in ons. Na enige tijd vraagt ze waar we vandaan komen. Ondertussen was ons duidelijk dat het verhaal van de 2 Belgische toeristen aan boord al de ronde deed. De trein raakte voller en zo was ons tafeltje snel volledig met nog een schoondochter en een jong meisje die in de trein werd afgezet voor wat haar eerste lange reis leek. Door non-verbale taal was het duidelijk dat het oude madammeke de moederrol op zich nam en ook ons bemoederde. De trein vertrekt, en deze keer kan ONS feestmaal beginnen: pistachenootjes, caramellen, cake, perichokes, een theepot, fruit, een ajuinpannenkoek, zonnebloempitten, koekjes,… Waarvan onze bijdrage zich beperkt tot de ajuinpannenkoek en de pistachenootjes. De rest komt van Baboeshka. Bij het eten wordt onze reisplannen uitgebreid bediscussieerd, Tadjikistan Njet! Samarkant Njet! Kyrgystan OK! Shymkent!? Touuuurist? Wat gaan jullie daar doen? Adres Adres? De schoondochter woont dichtbij en haar husband zal ons naar het hostel voeren. Maar baboeshka zag er niet uit alsof ze al plannen had om direct te gaan slapen, zoals ze daar naar ons zat te gniffelen. De schoondochter zoekt haar bed op, een beetje verder. Terwijl er voor ons nog een gezelschapsspelletje volgt (probeer de spelregels maar eens uit te leggen) waarbij ze behoorlijk behendig en onverwacht snel blijkt te zijn, ze heeft er duidelijk plezier in. Van het spelletje gaan we over op Nederlandse les, waarbij ‘tandenborstel’ de aanleiding is. Al snel volgen alle lichaamsdelen, zonnebloempitten, om over te gaan op ‘hij’ ‘zij’ en ‘samen’, waarbij wij als vreemde Europeanen niet getrouwd zijn. Het gevolg is dat er een reeks foto’s van potentiele echtgenoten worden getoond. Baboeshka is immers met haar tijd mee, heeft 2 telefoons en kan vlotjes met een smartphone overweg. De kandidaten krijgen allemaal een Njet (van Tatiana) en dan komt stilaan het theepot verhaal boven water. Gedurende de hele treinrit haalt haar geadopteerde dochter telkens water en wordt ook zij steeds naar de provodnik gestuurt om dingen te gaan vragen, zo ook een theepot. Die hebben we tijdelijk mogen gebruiken in ruil voor een goed woordje bij de Belgische toeristen. Huwelijksaanzoek wordt dus deze keer door Baboeshka gedaan, in naam van de Provodnik. Uiteindelijk eindigen we met het woordje slapen. Als twee worstjes in een een blik schuiven we ons in onze bedden, rechtzitten of een of andere logische bedbeweging is dan ook niet mogelijk. Volgende ochtend staat de husband van schoondochter al te wachten. We worden vervoerd in een rood wagentje dat volledig volgestampt is met mensen, ook wij, en een berg spullen. Al manoevreerend en bellend naar onze hostel rijdt husband de parking af. To be continued…
0 Reacties
|
Related Articles |